Gunsi: Volop genieten!
Door: Katrien
Blijf op de hoogte en volg Katrien
12 Maart 2008 | Suriname, Paramaribo
Afgelopen weekend zijn ik, Anneloes, Jolien (huisgenootje) en Heleen (ook meisje van Windesheim) naar Gunsi geweest. Gunsi is een marrondorp. Marrons zijn de directe afstammelingen van de slaven, die sinds het midden van de zeventiende eeuw vanaf de plantages waar ze werkten wisten te ontvluchten. Vrijdagmorgen om half 9 werden we verwacht in de stad om te vertrekken voor onze weekendtrip. We gingen samen met vier Hindoestaanse mensen. Deze Surinaamse Nederlanders zijn op vakantie in hun geboorteland om het binnenland te verkennen. Na zo’n vier uur in het busje te hebben gehobbeld kwamen we aan bij Atyoni, de grensplaats tussen land en water. Dit is het punt dat nog via de weg te bereiken is vanaf Paramaribo. Vanaf Atyoni gingen we per korjaal verder, omdat de weg daar simpelweg ophoudt.
Via de Boven-Surinamerivier voeren we naar Gunsi. Het blijft mooi om vanaf het water het tropisch regenwoud te bewonderen. Onderweg zagen we weer adembenemende natuur, rotsen en sula’s (stroomversnellingen). Maar wat ook indrukwekkend was, waren de dorpen waar we langs kwamen. De marrons wasten zich in de rivier, deden er de vaat (er werd flink geboend!), ze visten en wasten hun kleren. Behoorlijk indrukwekkend, want dat is het dagelijkse leven van die mensen. Ze kennen nauwelijks stad, ze leven afgezonderd. Daardoor is juist hun eigen cultuur nog zo in stand gebleven en dat is dus duidelijk zichtbaar. Uiteraard hadden wij de fototoestellen alweer paraat, maar dat werd niet echt gewaardeerd. Wat blijkt? De enkele keren dat deze mensen in de stad kwamen, zagen zij zichzelf terug op ansichtkaarten. De gedachte dat blanken mooi geld verdienen aan hun, vinden ze dan ook niet zo prettig. Dus, fototoestel terug in de tas!
Na zo’n drie kwartier heerlijk te hebben gevaren door het tropisch regenwoud kwamen we aan bij Tang Luku. Een eiland dichtbij het dorp Gunsi waar onze accommodatie zich zou bevinden. De mooie houten hutjes midden in de jungle aan de Boven-surinamerivier, maakten het plaatje helemaal af! Soms dacht ik wel eens: pf, wie had gedacht dat ik hier ooit zou komen? Alweer zo’n mooi plekje van de wereld gezien… wat een geluk! Ik heb er echt van genoten.
Na een heerlijke rijst met kip maaltijd (incl. malariatablet) was het dan zover. Hupsakee bikini aan en relaxen in de rivier, bovenop een rots zitten en genieten van de zon of in een sula zittend genieten van de heerlijke rugmassage. Ik hoeft jullie vast niet te vertellen hoe lekker dat was. ’s Avonds hebben we een avondwandeling gemaakt door het bos, best spannend gevoel om daar te lopen met een zaklampje op zoek naar bijzondere planten en allerlei beestjes. Leuk voorbeeld van beestjes? Nou, bijna elke boom op ons accommodatieterrein bezat een ‘prachtig’ exemplaar van een vogelspin! Wat een joekels, brrr! Ook viel ons oog nog op een kaaiman in de verte!
Het gehele weekend werden we begeleid door een gids. Jolien en Allart hadden al eens eerder een trip met hem gemaakt en kwamen toen thuis met grootse verhalen. We waren dus allemaal benieuwd of hij echt wel zo stoer was. Nou, deze gids was vooral niet saai of standaard. Zijn verhalen verveelden geen moment. Nieuwsgierig? Oke, korte beschrijving! De man is zo’n 35 jaar oud, is al opa, heeft in het verleden illegaal in schildpadeieren gehandeld, houdt er nu nog een illegale wapenhandel op na, heeft een schotwond bij zijn borst (ooit beetje ruzie gehad tijdens een illegaal handeltje), heeft een messteek in zijn zij (ex-vrouw was ooit een beetje boos), ooit door vijanden ter dood achter gelaten in het zuiden van Suriname maar wist nog te overleven…etcetera! Wat een leven! De man is echt één met het bos, weet ontzettend veel en is als je het mij vraagt niet geschikt voor een ander beroep! Een echte bushman!
De volgende morgen vertrokken we per korjaal naar Gunsi, het marrondorp. We werden vriendelijk ontvangen door het dorpshoofd en de bewoners. Kleine en vooral hele mooie jongentjes en meisjes kwamen al op ons af gelopen en grepen me al gauw bij de hand. Mijn (grote) zonnebril maakte indruk en voor ik het in de gaten had stond ie verkeerd om op bij een jochie op z’n snoet! Ook mijn digitale camera vonden ze geweldig, ze konden er niet genoeg van krijgen foto’s van zichzelf te maken en dan snel te kijken of ze er wel mooi op stonden! Echt zo leuk om met deze prachtige kindjes te praten en ondertussen hun dorp te bezichtigen. In het dorp staan heel veel kleine houten hutjes. Elk hutje is voor een ander doeleind. In de ene hutje koken de mensen in het andere hutje slapen ze. Ze leven er heel tevreden, dat straalt er vanaf. Vooral de vrouwen en de kinderen werken er hard. Ze boenen de bordjes en pannen zó goed schoon, dat ik zou denken dat ze de zijkanten er vanaf schuren. Ook hele kleine kindjes helpen al mee met de afwas en het wassen van de kleren. Jong geleerd is oud gedaan. Wat dan wel weer opmerkelijk is, is dat ze tijdens de afwas (wat dus in de rivier gebeurd) aan het mobiel(!) bellen zijn…! Gek contrast toch?
Na dit bijzondere bezoek, keerden we terug naar onze accommodatie en genoten we weer van het zwemmen in de rivier, de sula’s en de zon. Toen maakten we ons klaar voor een avontuurlijke avondboottocht, we gingen namelijk op zoek naar kaaimannen! En ja hoor, in het donker voeren we over de rivier en schenen met zaklampen in het rond op zoek naar rode oogjes. Bij het zien van een kaaiman die lag op een rots, was onze gids al van de korjaal gesprongen om het beest te vangen. Helaas was het exemplaar hem iets te snel af.
’s Avonds gezellig kaartspelletje gespeeld met z’n allen, nog even aan de waterkant in de hangmat gehangen, huisje gecheckt op vogelspinnen en toen kon ik na een superdag rustig m’n bedje in. De volgende morgen vertrokken we weer naar huis. Het was een heel geslaagd weekend vol gezelligheid, we hebben veel gezien en het is er écht prachtig! Nu alweer zin in een volgende trip!
Verder gaat het hier goed. Behalve dat het hier nu nog steeds zo nu en dan regent, de mannen nog altijd sissen en fluiten, ik de verkeersregels nog steeds niet snap (heb soms het idee dat alle stoplichten tegelijk op groen staan, maar het kan aan mij liggen) en het water uit de kraan nog altijd even koud is. Bij elk (brrr) douchebezoekje is het aftellen 1-2-3, verstand op nul en hupsakee! Ik zie dan altijd die landmachtreclame van tv voor me… (geschikt / ongeschikt). Uiteraard vind ik mezelf geschikt ha ha…
Ons onderzoek verloopt gelukkig voorspoedig, de interviews zijn allemaal afgerond en uitgewerkt, de enquêtes (1680 stuks!!!) zijn verspreid over verschillende scholen met de opdracht deze via de kinderen aan de ouders te geven. Nu maar hopen op een hoog respons. De salsalessen worden ingewikkelder en de zwemtrainingen zijn nog altijd heerlijk! Hopelijk gaat het met jullie ook goed en wordt het weer in Nederland ook weer iets beter.
Veel liefs,
Katrien
Via de Boven-Surinamerivier voeren we naar Gunsi. Het blijft mooi om vanaf het water het tropisch regenwoud te bewonderen. Onderweg zagen we weer adembenemende natuur, rotsen en sula’s (stroomversnellingen). Maar wat ook indrukwekkend was, waren de dorpen waar we langs kwamen. De marrons wasten zich in de rivier, deden er de vaat (er werd flink geboend!), ze visten en wasten hun kleren. Behoorlijk indrukwekkend, want dat is het dagelijkse leven van die mensen. Ze kennen nauwelijks stad, ze leven afgezonderd. Daardoor is juist hun eigen cultuur nog zo in stand gebleven en dat is dus duidelijk zichtbaar. Uiteraard hadden wij de fototoestellen alweer paraat, maar dat werd niet echt gewaardeerd. Wat blijkt? De enkele keren dat deze mensen in de stad kwamen, zagen zij zichzelf terug op ansichtkaarten. De gedachte dat blanken mooi geld verdienen aan hun, vinden ze dan ook niet zo prettig. Dus, fototoestel terug in de tas!
Na zo’n drie kwartier heerlijk te hebben gevaren door het tropisch regenwoud kwamen we aan bij Tang Luku. Een eiland dichtbij het dorp Gunsi waar onze accommodatie zich zou bevinden. De mooie houten hutjes midden in de jungle aan de Boven-surinamerivier, maakten het plaatje helemaal af! Soms dacht ik wel eens: pf, wie had gedacht dat ik hier ooit zou komen? Alweer zo’n mooi plekje van de wereld gezien… wat een geluk! Ik heb er echt van genoten.
Na een heerlijke rijst met kip maaltijd (incl. malariatablet) was het dan zover. Hupsakee bikini aan en relaxen in de rivier, bovenop een rots zitten en genieten van de zon of in een sula zittend genieten van de heerlijke rugmassage. Ik hoeft jullie vast niet te vertellen hoe lekker dat was. ’s Avonds hebben we een avondwandeling gemaakt door het bos, best spannend gevoel om daar te lopen met een zaklampje op zoek naar bijzondere planten en allerlei beestjes. Leuk voorbeeld van beestjes? Nou, bijna elke boom op ons accommodatieterrein bezat een ‘prachtig’ exemplaar van een vogelspin! Wat een joekels, brrr! Ook viel ons oog nog op een kaaiman in de verte!
Het gehele weekend werden we begeleid door een gids. Jolien en Allart hadden al eens eerder een trip met hem gemaakt en kwamen toen thuis met grootse verhalen. We waren dus allemaal benieuwd of hij echt wel zo stoer was. Nou, deze gids was vooral niet saai of standaard. Zijn verhalen verveelden geen moment. Nieuwsgierig? Oke, korte beschrijving! De man is zo’n 35 jaar oud, is al opa, heeft in het verleden illegaal in schildpadeieren gehandeld, houdt er nu nog een illegale wapenhandel op na, heeft een schotwond bij zijn borst (ooit beetje ruzie gehad tijdens een illegaal handeltje), heeft een messteek in zijn zij (ex-vrouw was ooit een beetje boos), ooit door vijanden ter dood achter gelaten in het zuiden van Suriname maar wist nog te overleven…etcetera! Wat een leven! De man is echt één met het bos, weet ontzettend veel en is als je het mij vraagt niet geschikt voor een ander beroep! Een echte bushman!
De volgende morgen vertrokken we per korjaal naar Gunsi, het marrondorp. We werden vriendelijk ontvangen door het dorpshoofd en de bewoners. Kleine en vooral hele mooie jongentjes en meisjes kwamen al op ons af gelopen en grepen me al gauw bij de hand. Mijn (grote) zonnebril maakte indruk en voor ik het in de gaten had stond ie verkeerd om op bij een jochie op z’n snoet! Ook mijn digitale camera vonden ze geweldig, ze konden er niet genoeg van krijgen foto’s van zichzelf te maken en dan snel te kijken of ze er wel mooi op stonden! Echt zo leuk om met deze prachtige kindjes te praten en ondertussen hun dorp te bezichtigen. In het dorp staan heel veel kleine houten hutjes. Elk hutje is voor een ander doeleind. In de ene hutje koken de mensen in het andere hutje slapen ze. Ze leven er heel tevreden, dat straalt er vanaf. Vooral de vrouwen en de kinderen werken er hard. Ze boenen de bordjes en pannen zó goed schoon, dat ik zou denken dat ze de zijkanten er vanaf schuren. Ook hele kleine kindjes helpen al mee met de afwas en het wassen van de kleren. Jong geleerd is oud gedaan. Wat dan wel weer opmerkelijk is, is dat ze tijdens de afwas (wat dus in de rivier gebeurd) aan het mobiel(!) bellen zijn…! Gek contrast toch?
Na dit bijzondere bezoek, keerden we terug naar onze accommodatie en genoten we weer van het zwemmen in de rivier, de sula’s en de zon. Toen maakten we ons klaar voor een avontuurlijke avondboottocht, we gingen namelijk op zoek naar kaaimannen! En ja hoor, in het donker voeren we over de rivier en schenen met zaklampen in het rond op zoek naar rode oogjes. Bij het zien van een kaaiman die lag op een rots, was onze gids al van de korjaal gesprongen om het beest te vangen. Helaas was het exemplaar hem iets te snel af.
’s Avonds gezellig kaartspelletje gespeeld met z’n allen, nog even aan de waterkant in de hangmat gehangen, huisje gecheckt op vogelspinnen en toen kon ik na een superdag rustig m’n bedje in. De volgende morgen vertrokken we weer naar huis. Het was een heel geslaagd weekend vol gezelligheid, we hebben veel gezien en het is er écht prachtig! Nu alweer zin in een volgende trip!
Verder gaat het hier goed. Behalve dat het hier nu nog steeds zo nu en dan regent, de mannen nog altijd sissen en fluiten, ik de verkeersregels nog steeds niet snap (heb soms het idee dat alle stoplichten tegelijk op groen staan, maar het kan aan mij liggen) en het water uit de kraan nog altijd even koud is. Bij elk (brrr) douchebezoekje is het aftellen 1-2-3, verstand op nul en hupsakee! Ik zie dan altijd die landmachtreclame van tv voor me… (geschikt / ongeschikt). Uiteraard vind ik mezelf geschikt ha ha…
Ons onderzoek verloopt gelukkig voorspoedig, de interviews zijn allemaal afgerond en uitgewerkt, de enquêtes (1680 stuks!!!) zijn verspreid over verschillende scholen met de opdracht deze via de kinderen aan de ouders te geven. Nu maar hopen op een hoog respons. De salsalessen worden ingewikkelder en de zwemtrainingen zijn nog altijd heerlijk! Hopelijk gaat het met jullie ook goed en wordt het weer in Nederland ook weer iets beter.
Veel liefs,
Katrien
-
12 Maart 2008 - 12:03
Mama:
door het aangename met het onaangename te verrassen, kom je ongemerkt nog van je angsten af voor slangen,krokodillen en (vogel)spinnen.Ben heel blij,dat jullie het weer goed hebben overleeft,maar vooral zo hebben genoten.
Heel veel liefs, van ons. -
12 Maart 2008 - 13:21
Anita:
Hoi Katrien,
Wat onderneem je toch veel onvoorstelbaar als ik hier warm binnen zit en jij daar in een bootje op de korjaal.Ik vind het geweldig dat je zo geniet en ben benieuwd wat je allemaal nog meer gaat meemaken.Groeten Anita en geniet er lekker van -
12 Maart 2008 - 13:38
Jorieke:
Wat een geweldig weekend heb jij gehad zeg! Ik krijg elke keer weer kriebels als ik je verhaal lees. Ik heb eergisteren mail gehad of ik morgen langs kon komen voor een gesprek. Helaas kan ik niet want ik ga naar stage morgen. Ik denk dus dat ik volgende week een keer het intake gesprek heb, spannend!
Ik houd je op de hoogte, als ik naar suriname mag dan ga ik deze trip ook zeker maken! gaaf hoor!
Liefs Jorieke -
13 Maart 2008 - 08:24
Merel, :
Meisje, wat een geweldig verhaal weer!!!
En wat een giga mooie dingen maak jij mee! WAUWW! Ben vet jaloers!! De foto's bewijzen het inderdaad!! super! geniet ervan meisje!!
Dikke kus -
13 Maart 2008 - 19:33
Marga:
hoi Katrien.
wat heb je toch weer veel beleefd daar in suriname. ik hoorde van lenneke dat je haar tijdens de trip ook nog tegen was gekomen op de brownsberg. dat is toch wel supertoevallig.
je moeder heb ik op het zwembad gesproken. fijn dat ze komen vind je niet?
ik zou het wel heel gezellig vinden als je wel mee zou gaan naar awarradam. maar je moet het maar eens even rustig bekijken.
heel veel groetjes,
marga -
14 Maart 2008 - 16:30
Marlies:
Heey Katrien,
Echt leuk om al die verhalen te horen over wat jullie allemaal wel niet meemaken daar!! Nog heel veel plezier! Geniet ervan!
en ik zal je zeker blijven volgen!!
liefs -
15 Maart 2008 - 14:34
Karen LLLL:
Hej trientje!
super leuk om je verhaal weer te lezen en de foto's te bekijken! (zie soms wat groenig';))!!
het gaat allemaal op wat regendruppels na goed he:D
dit weekend nog hotplans? ik mail je vandaag of morgen!!
dikke bosi Karen -
16 Maart 2008 - 16:05
Riee'tte:
Erg indrukwekkend, prachtig avontuur, heb je geen foto van die bijzondere bushman. -
16 Maart 2008 - 16:53
Tom:
heej katrien,
leuk verhaal weer.
begin soms te denken dat je nog meer lef hebt dan mij;)
veel succes verder
groetjes -
17 Maart 2008 - 14:25
Bernadette:
Nou nou er is weer het een en ander meegemaakt zo te lezen. De foto's zijn ook erg leuk. geef een beetje een indruk. Geniet met volle teugen en heel veel groetjes van Clemens en Bernadette -
17 Maart 2008 - 16:02
Joke:
Hallo Katrien,
Wat maak jij toch allemaal fantastische ( maar ook enge ) dingen mee.
en wat leuk dat je dat allemaal kunt doen met een groep meisjes die je kent.
Als ik je verhalen lees kan ik me er echt helemaal een voorstelling bij maken, leuk hoor.
Dit is een reis die je nooit meer zult vergeten.
Wel een beetje een eng verhaal van die gids met die wonden. Hij zal wel niet zo"n "lekkere"jongen ( geweest ) zijn.
hier is het nog steeds saai regenachtig weer met veel wind, maar er komen enklele feestjes aan.
Vandaag is Anne jarig ( 16 ), volgende week wordt Bernadet Sara en oma 81.
Ik moet dit jaar voor het gebak zorgen en ze had jou er al bijgeteld, zal ik maar niet doen he, want anders zit de schimmel er op als je het pas op kunt eten ha ha.
De fofto"s zijn ook weer hartstikke mooi !!
Mocht je nog een heel leuk klein zielig jongetje of meisje zien die geadopteerd mogen worden, dan wil ik er wel een.
Hopenlijk gaat het goed komen met jullie opdrachten die je daar moet uitvoeren.
wWe wensen je nog een onvergetelijke, fantastische tijd toe. Geniet ervan!!!
groetjes,
Tonnie, Joke, Tom, Jorieke en Mart -
18 Maart 2008 - 18:04
Jetty:
heeey meis,
Wat toppie, je verhaal! Ik vind mij ook best geschikt voor de landmacht:P haha. Heb echt zin om samen op trip te gaan:). Gezellie! Donderdag weer lekker swingen bij havanna!Ik spreek je snel weer.
liefs jetty -
20 Maart 2008 - 21:44
Agnes:
Hoi Katrien
Wat een spannende verhalen, wat een enge beesten.
Interessant om alles te lezen.
Groetjes uit Beuningen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
