Shubh Holi
Door: Katrien
Blijf op de hoogte en volg Katrien
23 Maart 2008 | Suriname, Paramaribo
Laat ik beginnen met iedereen fijne Paasdagen te wensen! Hopelijk hebben jullie gezellige dagen (in de sneeuw?). Hier gaat het goed, in Paramaribo is het nu rustig. Pasen zorgt ervoor dat iedereen (nog een) stapje terug neemt. Weinig mensen op straat, weinig verkeer en winkels en restaurantjes zijn veelal gesloten. Dit in grote tegenstelling tot Nederland, waar de horeca overuren draait. (als ik het me goed herinner…)
Ondanks dat ik geen (stoere) trips heb gemaakt, valt er toch weer genoeg te vertellen over mijn Surinaamse leventje. Het onderzoek verloopt gesmeerd! We hebben, tegen onze verwachting in, een ontzettend hoge respons gekregen op de enquêtes! Oke oke, we hadden er dan ook wel van alles aan gedaan de ouders te motiveren het formuliertje in te vullen, maar het was echt een grote verrassing! We hebben onder andere een week na het verspreiden van de enquêtes een Reminder verspreid aan alle ouders (lees:1680 stuks) én ze maken kans op een prijsje (dagje uitgaan met de kids). En ja, de ouders in Paramaribo zitten daar wel op te wachten, want in het dagelijkse leven is een dagje uitgaan niet altijd realiseerbaar. Van de 1680 verspreide enquêtes hebben we er maar liefst 792 terug ontvangen!!Grote verrassing!!
Dit houdt dan ook in, dat we voldoende bruikbare enquêtes hebben om onze populatie te mogen generaliseren over heel Paramaribo met een betrouwbaarheid van 95%! Ik weet niet of dit iedereen iets zegt, maar voor ons is dit heel goed nieuws en zeker van toegevoegde waarde!
Verder hebben we vorige week een functioneringsgesprekje gehad met onze begeleidster van de Stichting. Gelukkig is ze heel tevreden. Ze vindt Anneloes en mij flexibel, leergierig, enthousiast, zelfstandig en betrokken. Een hele mond vol, maar in ieder geval fijn om te horen dat ze tevreden is. We vormen dan ook een goed team, al zeggen we het zelf.
Maar naast het afstuderen hadden we heus nog wel iets tijd over voor andere dingen. Zo is het hier nu een stuk zonniger sinds twee weken, de korte droge tijd is aangebroken. Dat werd hoog tijd, want poeh die regenbuien zijn hier flink! Vorige week woensdag ‘fietste’ ik naar het zwembad voor de training, het leek toch eerder op waterfietsen. Straten waren compleet overstroomd. Vanaf dat weekend liet de zon zich meer zien, dus volop reden de kas van het zwembad te spekken. Dit is dan ook goed gelukt! Zondagsmorgens nog naar een vlinderkwekerij / -tuin geweest, dat was best boeiend. Ondanks dat ik niet zo dol ben op die beestjes, was het wel interessant het hele proces van rups, pop tot vlinder te zien. Lesje biologie kan geen kwaad.
Die zaterdagavond hebben we trouwens nog heerlijk gebarbecued met alle huisgenoten. De enige mannelijke huisgenoot van ons, Allart, heeft zijn moeder en tante op bezoek. Ze slapen tot nu toe nog bij ons in huis, dat is gezellig! Op de een of andere manier zorgt een moederfiguur toch altijd voor (nog meer) huiselijke gevoel…(en maken ze onze badkamer schoon, koken ze af en toe lekker voor ons, drinken gezellig kopjes koffie mee en kopen boodschapjes…)
Maar wat het vervelende is… Afgelopen dinsdag vertrokken de moeder (Wilma) en tante (Judith) voor twee dagen naar Brownsberg. De eerste dag was prachtig geweest, het wandelen door het tropisch regenwoud is dan ook een hele happening. Tot dat op dag twee Judith door een slang werd gebeten. Ik weet niet of jullie je de slang nog kunnen herinneren die ik tegenkwam op Brownsberg (lees: de meest giftige van Zuid-Amerika), maar jammer genoeg had juist dit exemplaar Judith’s enkel beet. Onze gids vertelde (tijdens mijn bezoek) nog aan ons ‘als deze slang je bijt, kan ik wel met je naar de medische post rijden, maar is het waarschijnlijk al te laat. Binnen een uur kan je er geweest zijn…’. Laat Judith nou extreem reageren op steken van bijen en wespen… Dus? Paniek in het bos!! De overige tripleden als een gek naar boven gerend (want ja, uiteraard gebeurt zoiets op de een of andere manier altijd helemaal onder aan de berg, als je nog helemaal terug moet…). Gelukkig had Judith een pompje bij haar, om het gif er zo goed als mogelijk uit te zuigen en vast een histaminetabletje (tegen allergieën) te slikken. Om een lang verhaal kort te maken: Bovenop de berg aangekomen, gelijk op de brancard, in de bus, de gids als een dolle naar beneden gesjeesd naar een medische post. De westerse dokter op deze post had gelukkig een ‘behandelwijze’, namelijk: paracetamol en verbandje erom. Judith en co dachten: dit zal toch niet waar zijn…Een dodelijke slangenbeet behandelen met een paracetamol? Dus hup, naar een andere dokter en wel een Bosdokter in een Marrondorpje. Deze had gelukkig meer kennis in huis. Het ging er allemaal heel primitief en traditioneel aan toe, maar ze konden Judith helpen. De dokter was zijn zus haar oudste zoontje aan het opleiden tot bosdokter, dus het jochie van 10 a 12 jaar werd het bos in gestuurd bepaalde kruiden te zoeken. Deze werden fijn gestampt, op haar been gelegd met een fles rum precies onder haar been. Blijkbaar had deze behandelwijze een soort ‘trekzalf’ als werking, want na korte tijd kwamen er maar liefst zeven (!) slangentandjes uit haar been. Ook kreeg ze nog enkele kruiden mee naar huis om de behandeling voort te zetten en mocht ze niet in de buurt komen van vrouwen die ongesteld waren of mensen die sex hebben / net hadden gehad. Of dit een stukje bijgeloof is of dat het echt gevolgen kan hebben, weten we niet. Toch bleef het afwachten hoe ze het zou doorstaan, want na 6 uur na 12 uur (etc) kan de pijn zich in fasen verergeren en is het afwachten of je lichaam het aankan. Eerlijk gezegd was het voor ons (alle huisgenoten) heel vreemd en spannend om af te wachten of iemand een slangenbeet overleefd. Gelukkig kan Judith het nog navertellen, ik denk vooral dankzij het pompje waarmee ze vrijwel gelijk het gif ermee uit heeft gezogen. Nu ligt ze dag in dag uit in de hangmat met haar (dikke opgezette) been omhoog, het kost nog wat tijd voordat ze weer normaal kan lopen. Wat een happening… Toch nog oppassen geblazen hier in de jungle!
Verder hebben we gister Holi Phagwa gevierd, dit is het oud & nieuw voor de Hindoestanen. In Suriname leven vele verschillende bevolkingsgroepen, zoals de Javanen, Hindoestanen, Chinezen, Indianen en Creolen (afstammelingen van vroegere negerslaven). Iedereen mag aan het feest deelnemen. We hadden al gehoord dat een kleurrijke dag zou worden, want hoe vieren ze het? Door elkaar met kleurpoeders te bekogelen en met een soort verf en glitters onder te smeren. We gingen samen met Lenneke en Jetty op het feest af en hebben ons er aan overgegeven. Haha, wat zagen we eruit! Eerlijk gezegd denk ik, dat dit ook wel geschikt zou zijn voor in Nederland (bijv. ipv carnaval;)) Het was een heel leuke ervaring dit mee te maken. In de Palmentuin in de stad was volop muziek en was iedereen goed gemutst! Tijdens het fietsen naar huis werden we behoorlijk vaak aangesproken met ‘Shubh Holi’(gelukkig nieuwjaar) en bij een carwash stelden enkele werknemers zelfs voor ons even schoon te wassen. Nou, dat hoeft nou ook weer niet… Maar bij thuiskomst, bleek het water ‘op’ te zijn, dus er zat niks anders op dan de tuinslang van de buurvrouw te vragen en ons te douchen in de tuin. Nou, wassen… ik bedoel flink boenen, dat spul kregen we er nauwelijks af. Dus behalve goed samenwerken aan de afstudeeropdracht, vergt deze reis toch meer van ons en wassen we zelfs elkaars billen zo ongeveer! ’s Avonds nog gezellig uiteten geweest met twee verpleegkundestudenten, om vervolgens de dag nog even te evalueren met z’n tweeën in de hangmat onder het genot van een rosétje. Heerlijk!
Morgen gaan we naar Whitebeach, een kunstmatig aangelegd strandje aan de Surinamerivier. Hutten en palmbomen blijken daar het Caribische gevoel compleet te maken, ben benieuwd!
Verder kijk ik er naar uit dat mijn ouders bij me op bezoek komen, half april! Dan neem ik ook even vrij van de stichting, om leuke tripjes te kunnen maken en volop bij te kletsen natuurlijk! Ook komt Bas, de vriend van Anneloes, op 1 mei voor twee weken bij ons op bezoek. Dus leuke bezoekjes in het vooruitzicht!
Aanstaande week druk met de verwerking van de enquêtes, weer lekker baantjes trekken met Lenneke (met wie ik trouwens nu vaak twee keer in de week train), donderdag alweer salsa-afdansen (oh oh…) en volgend weekend vieren we de verjaardag van Lenneke. Voor mijn ‘hardloopvrienden’ nog een nieuwtje: Ik heb het weer opgepakt. Afgelopen week heb mijn ‘stoute schoenen’ weer aangetrokken, mijn i-pod opgezet en ben gaan rennen, heerlijk was het! Behalve mondbewegingen van mensen, het zien van achterna rennende honden en het passeren van wat platgereden kikkers, verliep de training succesvol. Voor herhaling vatbaar, gelukkig!
Fijne Paasdagen allemaal.
Bosi & Brasa,
Katrien
Ondanks dat ik geen (stoere) trips heb gemaakt, valt er toch weer genoeg te vertellen over mijn Surinaamse leventje. Het onderzoek verloopt gesmeerd! We hebben, tegen onze verwachting in, een ontzettend hoge respons gekregen op de enquêtes! Oke oke, we hadden er dan ook wel van alles aan gedaan de ouders te motiveren het formuliertje in te vullen, maar het was echt een grote verrassing! We hebben onder andere een week na het verspreiden van de enquêtes een Reminder verspreid aan alle ouders (lees:1680 stuks) én ze maken kans op een prijsje (dagje uitgaan met de kids). En ja, de ouders in Paramaribo zitten daar wel op te wachten, want in het dagelijkse leven is een dagje uitgaan niet altijd realiseerbaar. Van de 1680 verspreide enquêtes hebben we er maar liefst 792 terug ontvangen!!Grote verrassing!!
Dit houdt dan ook in, dat we voldoende bruikbare enquêtes hebben om onze populatie te mogen generaliseren over heel Paramaribo met een betrouwbaarheid van 95%! Ik weet niet of dit iedereen iets zegt, maar voor ons is dit heel goed nieuws en zeker van toegevoegde waarde!
Verder hebben we vorige week een functioneringsgesprekje gehad met onze begeleidster van de Stichting. Gelukkig is ze heel tevreden. Ze vindt Anneloes en mij flexibel, leergierig, enthousiast, zelfstandig en betrokken. Een hele mond vol, maar in ieder geval fijn om te horen dat ze tevreden is. We vormen dan ook een goed team, al zeggen we het zelf.
Maar naast het afstuderen hadden we heus nog wel iets tijd over voor andere dingen. Zo is het hier nu een stuk zonniger sinds twee weken, de korte droge tijd is aangebroken. Dat werd hoog tijd, want poeh die regenbuien zijn hier flink! Vorige week woensdag ‘fietste’ ik naar het zwembad voor de training, het leek toch eerder op waterfietsen. Straten waren compleet overstroomd. Vanaf dat weekend liet de zon zich meer zien, dus volop reden de kas van het zwembad te spekken. Dit is dan ook goed gelukt! Zondagsmorgens nog naar een vlinderkwekerij / -tuin geweest, dat was best boeiend. Ondanks dat ik niet zo dol ben op die beestjes, was het wel interessant het hele proces van rups, pop tot vlinder te zien. Lesje biologie kan geen kwaad.
Die zaterdagavond hebben we trouwens nog heerlijk gebarbecued met alle huisgenoten. De enige mannelijke huisgenoot van ons, Allart, heeft zijn moeder en tante op bezoek. Ze slapen tot nu toe nog bij ons in huis, dat is gezellig! Op de een of andere manier zorgt een moederfiguur toch altijd voor (nog meer) huiselijke gevoel…(en maken ze onze badkamer schoon, koken ze af en toe lekker voor ons, drinken gezellig kopjes koffie mee en kopen boodschapjes…)
Maar wat het vervelende is… Afgelopen dinsdag vertrokken de moeder (Wilma) en tante (Judith) voor twee dagen naar Brownsberg. De eerste dag was prachtig geweest, het wandelen door het tropisch regenwoud is dan ook een hele happening. Tot dat op dag twee Judith door een slang werd gebeten. Ik weet niet of jullie je de slang nog kunnen herinneren die ik tegenkwam op Brownsberg (lees: de meest giftige van Zuid-Amerika), maar jammer genoeg had juist dit exemplaar Judith’s enkel beet. Onze gids vertelde (tijdens mijn bezoek) nog aan ons ‘als deze slang je bijt, kan ik wel met je naar de medische post rijden, maar is het waarschijnlijk al te laat. Binnen een uur kan je er geweest zijn…’. Laat Judith nou extreem reageren op steken van bijen en wespen… Dus? Paniek in het bos!! De overige tripleden als een gek naar boven gerend (want ja, uiteraard gebeurt zoiets op de een of andere manier altijd helemaal onder aan de berg, als je nog helemaal terug moet…). Gelukkig had Judith een pompje bij haar, om het gif er zo goed als mogelijk uit te zuigen en vast een histaminetabletje (tegen allergieën) te slikken. Om een lang verhaal kort te maken: Bovenop de berg aangekomen, gelijk op de brancard, in de bus, de gids als een dolle naar beneden gesjeesd naar een medische post. De westerse dokter op deze post had gelukkig een ‘behandelwijze’, namelijk: paracetamol en verbandje erom. Judith en co dachten: dit zal toch niet waar zijn…Een dodelijke slangenbeet behandelen met een paracetamol? Dus hup, naar een andere dokter en wel een Bosdokter in een Marrondorpje. Deze had gelukkig meer kennis in huis. Het ging er allemaal heel primitief en traditioneel aan toe, maar ze konden Judith helpen. De dokter was zijn zus haar oudste zoontje aan het opleiden tot bosdokter, dus het jochie van 10 a 12 jaar werd het bos in gestuurd bepaalde kruiden te zoeken. Deze werden fijn gestampt, op haar been gelegd met een fles rum precies onder haar been. Blijkbaar had deze behandelwijze een soort ‘trekzalf’ als werking, want na korte tijd kwamen er maar liefst zeven (!) slangentandjes uit haar been. Ook kreeg ze nog enkele kruiden mee naar huis om de behandeling voort te zetten en mocht ze niet in de buurt komen van vrouwen die ongesteld waren of mensen die sex hebben / net hadden gehad. Of dit een stukje bijgeloof is of dat het echt gevolgen kan hebben, weten we niet. Toch bleef het afwachten hoe ze het zou doorstaan, want na 6 uur na 12 uur (etc) kan de pijn zich in fasen verergeren en is het afwachten of je lichaam het aankan. Eerlijk gezegd was het voor ons (alle huisgenoten) heel vreemd en spannend om af te wachten of iemand een slangenbeet overleefd. Gelukkig kan Judith het nog navertellen, ik denk vooral dankzij het pompje waarmee ze vrijwel gelijk het gif ermee uit heeft gezogen. Nu ligt ze dag in dag uit in de hangmat met haar (dikke opgezette) been omhoog, het kost nog wat tijd voordat ze weer normaal kan lopen. Wat een happening… Toch nog oppassen geblazen hier in de jungle!
Verder hebben we gister Holi Phagwa gevierd, dit is het oud & nieuw voor de Hindoestanen. In Suriname leven vele verschillende bevolkingsgroepen, zoals de Javanen, Hindoestanen, Chinezen, Indianen en Creolen (afstammelingen van vroegere negerslaven). Iedereen mag aan het feest deelnemen. We hadden al gehoord dat een kleurrijke dag zou worden, want hoe vieren ze het? Door elkaar met kleurpoeders te bekogelen en met een soort verf en glitters onder te smeren. We gingen samen met Lenneke en Jetty op het feest af en hebben ons er aan overgegeven. Haha, wat zagen we eruit! Eerlijk gezegd denk ik, dat dit ook wel geschikt zou zijn voor in Nederland (bijv. ipv carnaval;)) Het was een heel leuke ervaring dit mee te maken. In de Palmentuin in de stad was volop muziek en was iedereen goed gemutst! Tijdens het fietsen naar huis werden we behoorlijk vaak aangesproken met ‘Shubh Holi’(gelukkig nieuwjaar) en bij een carwash stelden enkele werknemers zelfs voor ons even schoon te wassen. Nou, dat hoeft nou ook weer niet… Maar bij thuiskomst, bleek het water ‘op’ te zijn, dus er zat niks anders op dan de tuinslang van de buurvrouw te vragen en ons te douchen in de tuin. Nou, wassen… ik bedoel flink boenen, dat spul kregen we er nauwelijks af. Dus behalve goed samenwerken aan de afstudeeropdracht, vergt deze reis toch meer van ons en wassen we zelfs elkaars billen zo ongeveer! ’s Avonds nog gezellig uiteten geweest met twee verpleegkundestudenten, om vervolgens de dag nog even te evalueren met z’n tweeën in de hangmat onder het genot van een rosétje. Heerlijk!
Morgen gaan we naar Whitebeach, een kunstmatig aangelegd strandje aan de Surinamerivier. Hutten en palmbomen blijken daar het Caribische gevoel compleet te maken, ben benieuwd!
Verder kijk ik er naar uit dat mijn ouders bij me op bezoek komen, half april! Dan neem ik ook even vrij van de stichting, om leuke tripjes te kunnen maken en volop bij te kletsen natuurlijk! Ook komt Bas, de vriend van Anneloes, op 1 mei voor twee weken bij ons op bezoek. Dus leuke bezoekjes in het vooruitzicht!
Aanstaande week druk met de verwerking van de enquêtes, weer lekker baantjes trekken met Lenneke (met wie ik trouwens nu vaak twee keer in de week train), donderdag alweer salsa-afdansen (oh oh…) en volgend weekend vieren we de verjaardag van Lenneke. Voor mijn ‘hardloopvrienden’ nog een nieuwtje: Ik heb het weer opgepakt. Afgelopen week heb mijn ‘stoute schoenen’ weer aangetrokken, mijn i-pod opgezet en ben gaan rennen, heerlijk was het! Behalve mondbewegingen van mensen, het zien van achterna rennende honden en het passeren van wat platgereden kikkers, verliep de training succesvol. Voor herhaling vatbaar, gelukkig!
Fijne Paasdagen allemaal.
Bosi & Brasa,
Katrien
-
23 Maart 2008 - 22:41
Frederik:
Heey Katrien,
Het is altijd een eer om als eerste een berichtje te kunnen paatsen onder zo'n mooi verhaal. Ik kan niet echt zeggen dat je daar stil zit. Jezus wat maak jij daar wat mee. Ook leuk om je net ff op msn te hebben gesproken, dat was best lang geleden. Wat leuk dat je ouders nog ff op "bezoek" komen. Daar kun je wel naar uitkijken.
Heel plezier daar nog en zet nog maar meer van die geweldige verhalen op je site
Groetjes Freek -
24 Maart 2008 - 10:36
Marga:
hoi Katrien
wat zien jullie eruit zeg.
van mij hoeft dat gooien met verf ed niet overkomen waaien naar Nederland.
leef je maar lekker uit daar in het verre Suriname.
fijn dat de enquete zo goed ingevuld wordt.
kunnen jullie daar weer verder mee.ga maar lekker zonnen vandaag en veel plezier
groetjes Marga -
24 Maart 2008 - 11:15
Jorieke:
Hahaha doe mij dat feest hier ook maar in plaats van carnaval!!!
Nog een paar dagen en als het goed is heb ik dan duidelijkheid of ik volgend jaar al jou tripjes kan gaan maken :D
xxx -
24 Maart 2008 - 17:06
Karen L:
haha wat zagen jullie eruit zeg:P Lenneke had zich bijna helemaal aan de bevolking aangepast;)
jullie nog zeker nog heerlijk in de zon op dit moment:O:D fijne dag nog en tot contacts!
dikke x
-
24 Maart 2008 - 21:57
José Braakhuis:
Ha Katrien,
Het is alweer even geleden, dat ik een stukje schreef op jouw site. Ben erg druk geweest met oppassen van zieke kinderen uit Beuningen. Gelukkig is iedereen weer goed te pas. Vanuit een besneeuwd Nederland, de koudste pasen sinds ongeveer 40 jaar, kan ik het me nauwelijks voorstellen, dat jullie daar lekker in de zon zitten. Vanochtend is er nog 10 cm sneeuw gevallen in zeeland. Vanochtend heeft het hier ook nog wel gesneeuwd. Ik had op de babbelbox van de loopgroep gevraagd of er lopers zin hadden om op 2e paasdag 11 uur met mij te lopen. Wat was het geval, 11uur hield het sneeuwen op.Het werd geweldig weer, zelfs de zon begon te schijnen. Geke, Jan en Jan Versluis hebben samen met mij zo'n 5 kwartier rond Denekamp gelopen. Je voelt je zo voldaan he? Je kent dat gevoel. Is het zwembad waar je traint ver bij jullie vandaan? Moet je ver fietsen naar de stichting?? Dat hardlopen wat je weer opgepikt hebt vindt ik hardstikke knap. Vooral als het zo warm is. Wat zul jij een conditie hebben als je terug komt.Vandaag 2e paasdag is het zwemmen met je moeder weer over gegaan. Ik ga deze week wel even bij haar langs. Doordat de kinderen in Beuningen ziek waren, moest ik hele dagen ipv halve dagen oppassen. Dus dat zwemmen met je moeder tot mijn grote spijt afzeggen. Wanneer ze straks bij jouw zijn gaat het zwemmen weer niet door, maar we gaan dat inhalen!! Nog een paar weken, en ze komen er al aan. Wat fijn dat jullie werk zo aanslaat en erg succes hebt. Pas goed op elkaar daar, dat slangenverhaal, dat vindt ik dus maar niks he!!
Heel veel hartelijke groeten, ook van de rest van de fam. natuurlijk XX José -
25 Maart 2008 - 07:39
Patricia:
Leuk, leuk, leuk , leuk, volgens mij is het echt vakantie met een beetje werk, of niet? Zo klinkt het bij mij wel in de oren! Geniet van alles wat je doet, want voor je het weet zit je weer (nu zonnig en blauwe lucht)in Nederland. De paasdagen heeft het idd gesneeuwd!Weer eens wat anders dan regen. De kalender van Oma is af, leuke foto's gekregen. Ik geef hem vandaag aan mijn ouders mee, dan kunnen ze hem aan oma geven.
Goed dat je bina 800 enquete's hebt, is toch goed oor het geheel!
Blijf hard werken, zoals die mevrouw zegt en alles komt goed, dar twijfel ik ook niet aan.
Geniet nog maar,
groetjes Patricia -
25 Maart 2008 - 10:06
Bernadette:
Gatver wat heb jij een eng verhaal. Dan kom je er achter dat je echt in de boes boes bent. Gelukkig is alles weer goed gekomen. Maar zo te horen vermaak jij je prima daar. Jullie lijken wel van die bosvrouwtjes met al die smerige gezichtjes. Gelukkig heb je het hardlopen weer opgepakt. Dus hoef je niet in groep 0 te beginnen (grapje). Hier gaat alles prima op het weer na. Wij wensen jou heel veel plezier daar en vinden het prachtig de verhalen van jou te lezen. Groetjes Clemens en Bernadette -
26 Maart 2008 - 12:44
Mariska:
hoi hey,
jullie maken behoorlijk veel mee!! Word wel jaloers van al jullie verhalen hoor, het klinkt namelijk allemaal wel heel erg leuk!!
Veel plezier nog.
xx -
26 Maart 2008 - 20:40
Bassie:
Hé Katrien!
Met jou gaat het ook helemaal goed zie ik en lees ik! Hoorde van Loes dat je fanatiek aan het zwemmen bent!(Y) Lekker heur..
Nog paar weekjes en dan drinken wij 's ochtens lekker samen een bak koffie!;) Hé, is dat ff mooi he haha..
Veel plz nog! En zeker veel plz wanneer je ouders komen!:D Leukleuk!
x -
27 Maart 2008 - 10:20
Zoulika:
Hey Katrientje van me,
Hoe is het daar in Suriname??
haha, je hebt het zo te lezen en te zien wel ontzettend naar je zin he?? haha
Wil je nog wel terug naar dit koude kikkerlandje?? we hadden gewoon Witte Pasen hiero
nou meissie, ik zou zeggen: geniet ervan!! en hou je haaks!!
heel veel liefs,
Zoulika -
28 Maart 2008 - 16:00
Geke:
Jeempig, wat kun jij leuke verhalen schrijven zeg! Het klinkt allemaal heel gezellig en spannend daarzo.
Leuk, dat je weer hardloopt, kun je zo weer met ons meerennen als je terugbent. Wij luisteren dan wel naar al je verhalen, gezellig!
Tot je volgende verhaal.
groetjes Geke -
30 Maart 2008 - 16:09
Annemarie:
hoi Katrien, Wat leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt! Heel veel plezier nog en natuurlijk succes met je stage daar!!
Groetjes annemarie scholten -
01 April 2008 - 11:17
Joke:
Hallo Katrien,
Wat heb je weer een vreselijk spannend avontuur meegemaakt. Wat zullen jullie een schrik hebben gehad toen die mevrouw door die slang gebeten was. Zoals je schrijft lijkt het er op dat alles gelukkig weer goed komt, maar wat is dit eng.
Wat heb je daar een leuk nieuwjaarsfeestje gehad !!!
Wat gaaf dat het zo goed gaat tussen jou en Anneloes, dat heb je toch wel nodig als je zo ver van huis bent.....MAAR....als ik het goed heb uitgerekend.....nog 11 dagen...en dan komen je ouders !!!! Kun je hun mooi alle plekken laten zien waar die spannende verhalen zijn gebeurt....en alle surinamertjes die tijdens het hardlopen achter je aan zijn gerend ha ha
Hopenlijk wordt het voor hun ook een vakantie die ze nooit zullen vergeten
Ik wens je heel veel succes met het uitwerken van alle enquetebrieven ...zal een heel karwei worden, maar wel leuk dat zo veel mensen gereageerd hebben.
Ook wens ik je nog heeeel veel plezier met alle avonturen die je nog mee gaat maken.
Ik moet je de groeten doen van Tonnie, tom, jorieke en Mart.
Doooooeeeeeeeeg!!!!
groetjes,
Joke -
11 April 2008 - 15:09
Ali B:
Hallo Katrien,
Wat fijn dat je ouders dit weekend komen!
Hopelijk werkt het weer mee en kun je
zelf ook een beetje vakantie vieren.
Fijne tijd nog verder en groetjes uit Lonneker.
Sjoerd en Ali
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
