Ongevalletje, hoog bezoek en vakantiegevoel!

Na een heerlijke vakantieweek besef ik me maar al te goed, dat het weer hoog tijd is om Beuningen en omstreken op de hoogte te brengen van de gebeurtenissen hier. Het is alweer even geleden dat ik een bericht geschreven heb (sorry daarvoor), maar wegens drukte rondom de onderzoeksrapportage (week thuis gewerkt op volle toeren), een ongevalletje (sappige details volgen) én hoog bezoek uit Nederland is het er niet eerder van gekomen. Hier volgt een update!

Twee weken geleden op een donderdagavond kregen we bezoek van wat gezellige meiden die bij ons kwamen eten. Anneloes en ik hadden een lekkere pasta in elkaar gedraaid, wijntje erbij, hartstikke gezellig! De avond werd voortgezet in Havana Lounge, waar we keer op keer proberen de show te stelen met onze moves! (lees: nog altijd niet indrukwekkend in vergelijking met de rasechte Surinamers). Wederom erg gezellig totdat er een Surinaamse dame (gelukkig van iets minder proportie dan een gemiddelde Surinamer) fanatiek begint te springen op de muziek. Natuurlijk vraag je je af: hoezo begint ze te springen? Waarom is ‘gewoon’ dansen niet genoeg? Waarom springt ze achteruit en niet vooruit? En dan de belangrijkste vraag: Waarom landt ze uitgerekend op mijn voet? Ja… de mevrouw in kwestie sprong bovenop mijn linkervoet, AUWA!!! Direct verscheen er een dikke bult op mijn voet, inclusief wondje (want ja, deze charmante dame droeg natuurlijk hakjes). Gelijk gekoeld met ijs en toen maar mijn bedje in gedoken. De dagen die volgden liep ik wel een beetje mank en de pijn bleef aanhouden. Zaterdagmorgen had ik zoals gewoonlijk met Lenneke afgesproken te gaan zwemmen, maar de pijn aan mijn voet was zo heftig dat ik toch maar besloot de bestemming Zwembad te wijzigen in Ziekenhuis. Bij de EHBO aangekomen werd ik even van het kastje naar de muur gestuurd, via een indrukwekkende spoedeisende hulp met kramperende zwervers, om uiteindelijk bij de huisarts te belanden. Deze Nederlands/Surinaams/Engels sprekende man stond al snel klaar met een tetanusprik, antibiotica en doorverwijzing naar de röntgenafdeling. Om vast te stellen of er sprake was van een fractuur werd er een foto gemaakt. Alles verliep vlotjes en bij het terugkomen bij de huisarts, beweerde deze helaas wel een fractuurtje te zien. Wel een kleintje gelukkig, een soort scheurtje in mijn bot. Nou, lekkere timing hé, mijn ouders zouden over enkele uren landen voor een 10-daagse vakantie. Ik zag het al helemaal voor me, Katrien 21 weken naar Suriname en ja hoor…gefeliciteerd, 6 weken met het pootje de lucht in zeker. De huisarts adviseerde me om die maandag even langs de orthopeed te gaan, die moest vaststellen of gips noodzakelijk zou zijn. Voor dat weekend was een (slap) rekverbandje wel even genoeg…
Die avond kwamen mijn ouders aan. De verrassing om ze van het vliegveld te halen ging vanwege mijn voet niet door, maar opwachten in het hotel was ook erg leuk! Echt fijn om ze weer te zien en dichtbij te hebben. Ik kon zoveel vertellen via de telefoon, maar nu zouden ze echt Suriname voelen en beleven. Zondagmorgen maar gelijk met ‘het programma’ begonnen. Tja in 10 dagen een goede indruk van Suriname krijgen, vergt een stukje planning. Zondagochtend hebben we een rondleiding gevolgd in Fort Zeelandia. Dit Fort diende vroeger ter verdediging van de stad en de plantages. Er heeft zich daar vroeger veel afgespeeld. Een tragisch dieptepunt in de geschiedenis is natuurlijk de Decembermoorden van 1982, waarbij 15 mensen ‘zomaar’ om het leven zijn gebracht.

Daarna met pap en mam, Anneloes en Lenneke lekker geluncht en koffie geleut bij mij thuis. Maandagsmorgens dus naar het ziekenhuis gegaan. Om een kort verhaal lang te maken: De orthopeed beweerde geen breuk/scheur te zien op de foto, maar wel een zware kneuzing. De foto was blijkbaar een beetje vaag en het ‘leek’ een fractuur, maar dat was het niet. Ik hoor jullie denken ‘weet die dokter dat wel zeker?’, maar ik heb het twee keer nagevraagd en hij wist het zeker! Nou, beter nieuws had ik me niet kunnen wensen!! Yes, ik heb een zwaar gekneusde voet!! ’S middags hebben we lekker genoten van de zon aan het zwembad van pap en mam’s hotel. Na een drukke week om de Rapportage af te krijgen, kwamen ik en Loes dan ook helemaal tot rust. Helemaal lekker was het om gebruik te maken van de warme douche in het hotel, want warm water had ik al heel lang niet meer gevoeld. Jaja ik begin de kleine dingen te waarderen!
Dinsdagmorgen vertrokken we om 9 uur voor een Dolfijnen- en Plantagetour. Nadat we een groep van 60 a 80 dolfijnen passeerden (de o’s en a’s vloeiden rijkelijk), vervolgden we ons boottochtje naar Braamspunt. Dit is een driehoekig stukje zandstrand, met enkele hutjes bewoond door wat illegale Guyanese garnalenvissers (pf wat een lucht daar, stinken jho!). Vroeger werd dit strategisch stukje strand gebruikt om indringers en zeerovers waar te nemen en indien nodig aan te vallen. De boot voer ons verder naar Plantage Rust en Werk waar Javaanse mensen nog primitief leven en ‘druk’ bezig zijn met het kweken van garnalen. Een heerlijke lunch stond daar op ons te wachten. De laatste stop was bij Fort Nieuw Amsterdam. Een plek met vele overblijfselen van vroeger op een punt waar de Comewijne- en Surinamerivier samenkomen. We hadden een ontzettend goede gids bij ons die ons veel kon vertellen. Het was een zeer geslaagde en zonnige dag!
Woensdags moesten Anneloes en ik ons even laten zien bij de Stichting en de rest van de dag heb ik lekker aan het zwembad gelegen bij pap en mam. Donderdags vertrokken we richting het binnenland. Natuurlijk moest de visite het tropisch regenwoud zien en voelen, dus had ik een trip geregeld. Geweldig! Jammer dat het de eerste dag regende en dat de gids weinig kennis in huis had, maar gelukkig was er genoeg moois te zien en waren we met een gezellige club! (Anneloes, Lenneke & Jetty waren ook van de partij!).Tot de activiteiten behoorden o.a. een jeepsafari (nogal hobbel de bobbel), een boottocht op zoek naar zeekoeien en kaaimannen (die we helaas niet vonden), boogschieten, een nachtelijke boottocht en een bezoek aan een indianendorp. De dagen die volgden hebben we lekker gefietst, plantages bezocht, hot spots van de stad en mijn stageplek laten zien, kerkelijke bijeenkomst gevolgd (waar het JEZUS en HALELUJA tot 15 straten verderop nog galmde) en verder gezellig koffie gedronken en natuurlijk véél bijgekletst. Het was voor mij natuurlijk even afwachten of pa en ma het hier ook wel zo leuk zouden vinden. Wie weet was ik al zo geïntegreerd en relaxt geworden, dat ik sommige dingen niet meer zou zien. Maar gelukkig verliep het contact met deze ‘westerse mensen’ nog altijd prima! Ze gaven zich al snel over aan de relaxte sfeer! (no hurry) Want met een westerse gedachte naar dit land kijken wil nog wel eens wat frustraties opleveren in combinatie met kriebeligheid. Ik denk dat ze helemaal rustig en relaxt weer in Nederland zijn aangekomen. Ik vond het geweldig dat ze langskwamen, zodat ik ze o.a. heb kunnen laten zien waar mijn leventje zich nu afspeelt. Het was een heerlijke tijd samen!

Verder hebben we positieve reacties ontvangen op onze rapportage door Vanda (begeleidster vanuit de Stichting) en Liesbeth (begeleidster vanuit school). Enkele aanpassingen en het eindwerk (beleidsplan met communicatieplan) kan geschreven worden. Nog maar 9 weekjes en ik ga alweer naar huis, de tijd vliegt! Over een week komt de vriend van Anneloes op visite voor 14 dagen, daarna hoeven wij nog maar 5 weken. We hebben het idee om de laatste 8 a 10 dagen nog een ‘vakantie’ te boeken naar Trinidad en/of Tobago. (bounty-eilandjes voor de kust van Venezuela) Even extra goed uitrusten voor dat we in Nederland ons diploma kunnen ophalen en aan de zomervakantie kunnen beginnen (haha…)

Ik hoorde dat het 18 graden is bij jullie? Lekker terrasweer dus? Veel plezier allemaal tijdens Koninginnedag en Hemelvaart. Ik houd jullie op de hoogte van de belevenissen hier want er komen weer wat mooie tripjes aan! Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de reacties, vele mailtjes en kaartjes per post. Speciale dank gaat uit naar de mensen van wie ik cadeautjes en zelfs videoboodschappen heb ontvangen, die als grote verrassing meekwamen in de koffer van mijn ouders. Geweldig!

Bosi en brasa,
Katrien